Około 1190 r. Andrea Capellani (zwany też Andreas Capellanus) na zamówienie dworu Filipa Augusta, króla Francji, napisał De Amore, traktat o sztuce dworskiej miłości, a w nim:
… Kobieta, która kocha, może swobodnie przyjąć od swojego kochanka chusteczkę do nosa, pierścionek, opaskę…
Złote opaski wymieniano podczas zaślubin, dekorując je gołębiami, lirami, dwiema złączonymi dłońmi itp. Ale w XIV wieku Kościół zakazał tych „wyrafinowanych” form uważając je za pogańskie i zezwolił tylko na prostą opaskę i pierścionek (ilustracja pokazuje takie już uproszczone zaręczyny).
Podręcznik dla księży z XIII wieku opisuje diament jako
nie do złamania, dla miłości nieugaszonej i silniejszej od śmierci, więc pasuje do pierścionka oblubienicy, który może nosić na palcu serdecznym, skąd żyłka pochodzi bezpośrednio z serca
Ale wtedy były to diamenty w stanie surowym, bardzo rzadko ośmiościenny kryształ szlifowano w tzw. szpiczasty kamień (point cut).
Takim diamentem została obdarowana Camilla De Aragon przez Costanza Sforze w 1475 r.
Ich ślubnym hasłem było:
Dwie wole, dwa serca, dwie namiętności, połączone w jedno małżeństwo diamentem
Około 1400 roku diamenty zaczęto szlifować w tzw. szlif tablicowy (table cut)
W ośmiościennym krysztale ścinano wierzchołek na dużą taflę (górna płaska powierzchnia), zostawiając mniejszy kolet (dolny szpic). Pierścionek o takim szlifie zamówił w 1477 r. arcyksiążę Maksymilian z Austrii dla narzeczonej, Marii z Burgundii, centralny diament otoczony był małymi brylantami tworzącymi literę „M”.
Ten pierścionek zapoczątkował zwyczaj umieszczania diamentów w pierścionkach zaręczynowych i ślubnych, stając się zarazem symbolem statusu społecznego i wyznacznikiem bogactwa.
Bogactwo, przepych takich pierścionków w czasach Renesansu obrazują poniższe pierścionki (Wenecja pocz. XVI w.)
(Francja polowa XVIw., emalia zielona) – oba z diamentami o szlifie szpiczastym.
Na zdjęciu poniżej pierścionek ze szlifem mieszanym, point i table cut, zapewne Dania, koniec XVI w.
Na poniższych zdjęciach prezentujemy pierścionki z diamentem o szlifie tablicowym z okresu od ok. 1500 do 1620.
Autor: Marek Nowaczyk